“God is immer Liefde, en dit is niet Zijn Wil” (WdI.99.6:8)

Het Licht dat de duisternis van lijden verdrijft.

Mensen zeggen soms: ’Als God Liefde is, waarom lijden we dan?’ Graag wil ik dieper ingaan op het onderwerp ‘lijden’. Het fascineert me en gaf me een nieuw perpectief op Kerstmis. In deze wereld lijdt iedereen in meer of mindere mate dan we gewoonlijk bereid zijn toe te geven. Lijden is eigen aan het leven op aarde, dat is op zoveel manieren duidelijk. Als ik naar onze familieleden op oudere leeftijd kijk, kan ik alleen maar vaststellen dat we niets anders kunnen doen dan hun lijden verlichten door allerhande fysieke en materiële hulp te bieden om zo hun leven wat aangenamer te maken. De verpleegsters en thuiswerkers proberen met een eindeloos geduld en energie hun pijn te verlichten. Dit beeld lijkt in deze wereld allerminst ongewoon. Toch komt de een er al beter uit dan de andere.

Emotioneel lijden is eveneens heel pijnijk. Mensen die verslaafd zijn en alles in het werk stellen om er vanaf te geraken, lijden ook. Mensen die hun geliefde moeten afgeven in deze moeilijke tijd nu het Covid-19 virus ons het leven zuur maakt lijden evenzeer. Maar al het lijden is in totaliteit gewoon een andere dag in het leven op aarde. Het is een fundament voor het leven op aarde. Hieraan kunnen we in de droom gewoon niet ontsnappen. Toch zijn er gelukkig ook aangename dingen in deze wereld en dat is natuurlijk het wonder van Liefde.

God is pure Liefde

In de jaren dat ik met de Cursus bezig ben, is het feit dat God pure liefde is voor mij heel duidelijk geworden. Het voelt voor mij net zo echt aan als ademhalen. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er nog iets anders waar zou zijn, of ik er nu echt bewijs voor heb of niet. Ik heb het door mijn levenservaring grondig onderzocht. Het idee dat God pure Liefde is werd meer dan een geloof zonder bewijs. Het werd een geloof dat buiten mij bewezen werd. Sindsdien ben ik gezonder, gelukkiger en liefdevoller en mijn ervaring wordt ook door anderen bevestigd. Ik krijg regelmatig zo'n geweldige liefdevolle feedback van mensen, dat het moeilijk te ontkennen is dat er een krachtige liefdevolle Aanwezigheid door ons heen beweegt. De God van Liefde is echt, en Hij verricht wonderen. Uiteindelijk is het bewijs voor mij gewoonweg overweldigend. God is Liefde, God IS.

"God is immer Liefde, en dit is niet Zijn Wil.”

De Cursus heeft vele manieren om uitdrukking te geven aan een eigen, unieke oplossing voor dit dilemma van pijn en lijden. De specifieke formulering van de oplossing van de Cursus is voor mij enorm geruststellend. Het komt uit Les 99 van het Werkboek. Hier zijn een paar passages die dit idee verder uitwerken:

           Ongeschokt kijkt de Heilige Geest naar wat jij ziet: naar zonde, pijn en dood, naar verdriet, afscheiding en verlies.

           Toch weet Hij dat één ding nog altijd waar moet zijn: God is immer Liefde, en dit is niet Zijn Wil […] Dit is de Gedachte die

           illusies naar de waarheid brengt en ze als uiterlijke verschijningsvormen ziet waarachter zich het onveranderlijke en het

           zekere bevindt. (W.dI.99.5:4-5;6:1)

           Jouw Vader heeft je lief. Heel de wereld van pijn is niet Zijn Wil. Vergeef jezelf de gedachte dat Hij dit voor jou heeft gewild.

           Laat dan de Gedachte waarmee Hij al je vergissingen vervangen heeft, doordringen in de duistere gebieden van je denkgeest,

           die de gedachten dacht die nooit Zijn Wil zijn geweest. (W.dI.99.7:3-6)

Dit zijn indrukwekkende woorden! We kunnen inderdaad niet ontkennen dat we “zonde, pijn, dood, verdriet en afscheiding" ervaren in deze wereld. Zelfs de Heilige Geest ziet dat. Maar in tegenstelling tot ons wordt Hij er niet door vertroebeld omdat er een verlossende waarheid is die Hij niet kan ontkennen: "God is nog steeds Liefde, en dit is niet Zijn Wil." God heeft geen wereld geschapen waarin zijn geliefde kinderen konden lijden. Hij heeft nooit gewild dat we zouden lijden, en Hij wil niet dat we nu lijden, om welke reden dan ook: niet als straf voor onze "zonden", niet om ons "lessen" te leren, niet om onze zielen te helpen evolueren, helemaal niet voor ‘iets'. Alles wat Hij ooit heeft gewild is ons geluk. Punt. En dat is alles wat Hij nu voor ons Wil.

Waar komt dan al het leed vandaan? Hoewel het in onze ervaring een vreselijke werkelijkheid is, is het uiteindelijk niet meer dan een nachtmerrie in onze koortsige denkgeest, een bittere straf die we onszelf hebben opgelegd voor de schijnbare "zonde" van de afscheiding van God en van elkaar. Het is slechts een illusie; alleen Gods Liefde is werkelijk.

Daarom is lijden niet het laatste woord. Gods Liefde is het laatste woord, want alleen Zijn Liefde is werkelijk.

Zowel het lijden als Zijn Liefde bestaan onmiskenbaar, althans zolang we geloven dat we op aarde zijn. In het geval van lijden bestaat het als een zelfgeproduceerde ervaring in deze illusoire wereld. Maar in een diepere zin wordt het lijden ontkend door Gods Liefde, want het lijden zou nooit de Wil van een werkelijk liefhebbende God kunnen zijn. God is nog steeds Liefde, dus "de hele wereld van pijn" kan niet werkelijk zijn omdat het niet Zijn Wil is.

Wat een bevrijdend idee! Dit is "de gedachte die illusies naar de waarheid brengt." Dit is "de gedachte waarmee de Heilige Geest al je vergissingen heeft opgeheven." Dit is het besef dat, indien we deze woorden ter harte nemen, ons de kracht geeft om alle vormen van lijden te beëindigen. Niet in een verre toekomst als we ontwaken, maar hier en nu. Dit is de les die alle kracht van de verlossing bevat: ”[…] pijn is illusie, vreugde werkelijkheid. Pijn is niets dan slaap, vreugde is ontwaken. Pijn is bedrog, alleen vreugde is waarheid. (WdI.190.10:3-6).

Voor mij zit deze oplossing voor het beschreven dilemma vol met voordelen. In de eerste plaats is het enorm intellectueel en emotioneel bevredigend, omdat het volledig rekening lijkt te houden met de ervaring van zowel het lijden als de liefde. Inderdaad… het lijden in deze droomwereld is vreselijk en kan niet als Gods Liefde gecamoufleerd worden. Zoals de Cursus zegt: "Dit is een waanzinnige wereld, en onderschat de omvang van haar waanzin niet" (T14.I.2:6). Het is gewoon waanzin, niet de waarheid. Deze opvatting houdt dus zowel rekening met de ervaring van het lijden als met de ervaring van de zuivere Liefde van God. Het is waar, dat ik nog steeds lijden ervaar en het leed om me heen zie. Maar deze zienswijze maakt het allemaal veel draaglijker, want God is er niet verantwoordelijk voor. Ik denk dat het grootste lijden van allemaal het geloof is dat God op de een of andere manier achter ons lijden zit — al was het maar omdat Hij (zogenaamd) een fysieke wereld heeft geschapen waarin dit lijden mogelijk is. Het is niet alleen pijnlijk omdat het zo deprimerend is om te denken dat God dit voor ons zou willen, maar ook omdat het ons terughoudend maakt om ons tot Hem te wenden voor verlichting van het lijden. We kunnen ons zonder enig voorbehoud tot Hem wenden voor verlichting, want verlichting is alles wat Hij biedt. Het idee: “God is immer Liefde, en dit is niet Zijn Wil” (WdI.99.6:8) heeft nog meer voordelen. In les 245 lezen we:

           "Uw vrede omringt me, Vader. Waar ik ga, vergezelt Uw vrede mij. Zij werpt haar licht op ieder die ik ontmoet. Ik breng haar

            naar hen die diepongelukkig, die eenzaam en die angstig zijn. Ik schenk Uw vrede aan hen die pijn lijden, of treuren om een

            verlies, of denken dat ze van hoop en geluk zijn beroofd. Stuur hen naar mij, mijn Vader. Laat mij Uw vrede met me meedragen.

            Want ik wil Uw Zoon verlossen, zoals dat Uw Wil is, opdat ik mijn Zelf weer herkennen zal." (WdII.245.1).

Dit is absoluut de functie van de wonderdoener; een functie die een Cursus in Wonderen ons leert te vervullen. En juist omdat Gods Liefde werkelijk is en het lijden een illusie is, kunnen we deze functie op ons nemen met een volledig gerechtvaardigd geloof dat onze inspanningen uiteindelijk succesvol zullen zijn. Werken aan het genezen van lijden is geen vergeefse poging om de onvermijdelijke dood en verwoesting af te wenden, wat het geval zou zijn als er geen God was of als God deze pijnlijke wereld had geschapen. In plaats daarvan, omdat Liefde hier de enige echte kracht is, wordt de volledige genezing van elke vorm van lijden ‘de meest natuurlijke zaak van de wereld’. De genezing kan tijd nodig hebben om in de vorm te verschijnen, maar ze is er altijd, en ze heeft de potentie om onmiddellijk te gebeuren. Gods Liefde geneest altijd lijden van allerlei aard; er zijn geen uitzonderingen. Dit idee heeft me veel hoop en kracht gegeven.

Wat is hier werkelijk? Lijden of Gods liefde? Het is gemakkelijk om je te concentreren op het lijden, zozeer dat je Gods Liefde uit het oog verliest. Dit is een recept voor wanhoop. Het is ook mogelijk om je te concentreren op Gods Liefde op een manier die het lijden om je heen op een ongezonde manier vertekent.

Daarom probeer ik mezelf eraan te herinneren dat Gods Liefde groter is dan het lijden in de wereld — Gods Liefde heeft het laatste woord. Dus stel ik mezelf elke moment dat ik naar het lijden in mezelf of anderen kijk, een van deze vragen: Zo pijnlijk als deze ervaring ongetwijfeld voelt, wat is hier werkelijk? Lijden of Gods Liefde? Wat kies ik om de werkelijke kracht van het laatste woord te zien? Wat kies ik om te bevestigen als de ultieme waarheid in deze situatie op dit moment?

Het licht dat de duisternis van het lijden verdrijft.

Het idee dat "God nog steeds Liefde is, en dit is niet Zijn Wil”, is voor mij een krachtig hulpmiddel geworden. En aangezien we nu in de kerstperiode zitten, heb ik natuurlijk nagedacht over hoe dit idee zich verhoudt tot de kerstboodschap. De Cursus spreekt veel over Kerstmis, en ik heb de Kerstboodschap ook al in eerdere artikelen uitgedragen. Een kerstsymbool dat de Cursus gebruikt is het bekende beeld van de Ster van Bethlehem:

           "Het teken van Kerstmis is een ster, een licht in de duisternis. Zie het niet buiten jezelf, maar stralend in de Hemel van binnen,

           en neem het aan als het teken dat de tijd van Christus is gekomen" (T15.XI.2:1-2).

Voor mij is die stralende ster dit jaar deze gedachte: "God is immer Liefde , en dit is niet Zijn Wil". Voor mij is dit het licht in de duisternis geworden — het licht van Gods Liefde, weerspiegelt in de Christus die in iedereen de duisternis van het lijden van de wereld wegschijnt.

Moge jullie deze mooie gedachte ter harte nemen in deze kerstperiode (en ook het hele jaar door). Moge jullie de gezegende opluchting ervaren die gepaard gaat met de erkenning dat, ongeacht het lijden dat jullie ervaren, deze duisternis onvermijdelijk zal worden weggeschenen door het licht van Gods Liefde. Want "God is immer Liefde, en dit is niet Zijn Wil."

                                                                                                                                                                              Reine Van Dyck